ΨΗΦΙΣΜΑ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ |16η Ολομέλεια

 

«Η παγκόσμια οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της στην κοινωνική – πνευματική – πολιτιστική παράδοση της Ευρώπης. Ο ρόλος της Ορθοδοξίας»

Η Γενική Συνέλευση της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (Δ.Σ.Ο.), στην οποία συμμετέχουν περί τα 25 κοινοβούλια και ομάδες βουλευτών από όλο τον κόσμο, αφού άκουσε με προσοχή τις εισηγήσεις των ειδικών εισηγητών και τις τοποθετήσεις των μελών της και αφού ενημερώθηκε για τα αποτελέσματα του διεθνούς συνεδρίου που διοργάνωσε η Επιτροπή Διεθνούς Πολιτικής της Δ.Σ.Ο., το οποίο συνήλθε στις 28 Μαΐου στην Εύβοια, στην Ελλάδα, με θέμα: «Η Ορθόδοξη κοινότητα σε δοκιμασία από την παγκόσμια οικονομική κρίση», κατέληξε στα παρακάτω συμπεράσματα:
Το παγκοσμιοποιημένο εμπόριο και η παγκόσμια οικονομία περνούν μια βαθιά κρίση, τη μεγαλύτερη των τελευταίων 80 ετών, η διάρκεια και η ένταση της οποίας δεν μπορούν ακόμη να εκτιμηθούν.
Η κρίση αυτή συνυπάρχει με την γενικότερη κρίση της κοινωνίας και την κρίση του αξιακού της συστήματος, με την οποία εκτεταμένα ασχολήθηκε η Γ.Σ της Δ.Σ.Ο του παρελθόντος έτους. Αυτή, βέβαια, αποτελεί και την «ηθική» βάση της οικονομικής κρίσης.
Κοινή άλλωστε είναι η διαπίστωση, ότι οι δομές της κοινωνίας, όπως όμως και αυτές της οικονομίας κατά τα τελευταία χρόνια των μεγάλων τεχνολογικών επιτευγμάτων έχουν αλλοιωθεί και δεν εγγυώνται πλέον μια μακροπρόθεσμη ισορροπία.
Παράλληλα η οικονομική κρίση βοήθησε στο να αναδειχθούν παθογένειες και στρεβλώσεις, όπως η όλο και μεγαλύτερη, καθοριστική εν τέλει, επιρροή των τραπεζών και του διεθνούς κεφαλαίου στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας.
Η επικράτηση για παράδειγμα στην αγορά των ολιγοπωλιακών επιχειρήσεων, η οποία, αντί να οδηγήσει στην μείωση των τιμών των προϊόντων, επέφερε την αύξησή τους, μεγεθύνοντας παράλληλα και τα περιθώρια κερδών.
Οι πολυεθνικές, εξάλλου, το μόνο το οποίο φαίνεται να συμπιέζουν είναι το κόστος εργασίας, η υπερβολική συμπίεση του οποίου δημιούργησε στρεβλώσεις στις αγορές, με αποτέλεσμα την μείωση της κατανάλωσης και την έντονη αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου.
Κάνουμε λόγο για μια κρίση που από οικονομική σύντομα μετατράπηκε σε κρίση εμπιστοσύνης προς αυτούς τους ίδιους «αξιόπιστους» αξιολογητές της, που επιβιώνουν όμως επί σειρά ετών.
Είναι ακριβώς αυτοί, που σε συνεργασία με «αξιόπιστα» μέσα ενημέρωσης, πολλές φορές διασπείρουν κινδυνόλογες αξιολογήσεις εναντίον κρατών και στήνουν καλά οργανωμένες επιχειρήσεις κερδοσκοπίας.

Η νεολαία, οι εργαζόμενοι, ο κόσμος ολόκληρος έκπληκτος παρακολούθησε αμύθητα ποσά να αλλάζουν από την μια στιγμή στην άλλη χέρια, μετοχές να εξανεμίζονται, ενώ οι ακριβοπληρωμένοι μάνατζερ και οικονομικοί διευθυντές των τραπεζών πουλούσαν ο ένας στον άλλο (αλλά και σε ιδιώτες) απλές κόλλες Α4 με πολύπλοκους μαθηματικούς τύπους, η αξιοπιστία και το αντίκρισμα των οποίων στηρίζονται σε έναν και μόνο παράγοντα, στην αξιοπιστία τελικά του απλού δανειζόμενου, την οποία οι ίδιοι, σκοπίμως, είχαν εξαρχής υπερεκτιμήσει.
Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ ο απλός πολίτης διαπιστώνει ότι η έννοια της εργασίας, ως θεία εντολή και μετοχή στην συνδημιουργία και πρόνοια για ολόκληρη την κτίση, έχει αλλοιωθεί, μια και αποτελεί για τους κρατούντες μέσο παράνομου και ανήθικου πλουτισμού.
Επί πλέον η εργασία, έχει μεταβληθεί σε άγχος για την εξασφάλιση αλυσίδας αναγκών, που, όταν ικανοποιηθούν, δίνουν τη σειρά τους σε νέες άλλες ανάγκες.
Όλα αυτά εξελίσσονται, ενώ το «κράτος» και οι φυσικοί φορείς εξουσίας αμήχανα τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις, αδύναμοι έστω και τώρα, να θεσπίσουν διαχειριστικούς κανόνες της οικονομικής ανάπτυξης αλλά και της επωφελούς χρήσης των νέων τεχνολογικών μέσων.
Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα, ενώ ο απλός πολίτης καλείται να αντιμετωπίσει την αδυσώπητη καθημερινότητα, εκτεθειμένος στις ορέξεις κερδοσκόπων και με το «κράτος» να έχει κρατήσει για τον εαυτό του τον ρόλο του σχολιαστή της πραγματικότητας.
Όλα αυτά, τέλος, διαδραματίζονται, ενώ τα θεσμικά όργανα αποφάσεων μεταβάλλονται όλο και συχνότερα σε μηχανισμούς «νομιμοποίησης» αποφάσεων που λαμβάνουν εξωθεσμικά κέντρα.
Ιδού το αποκρουστικό πρόσωπο της κοινωνίας μας, αυτής της παγκοσμιοποίησης του εμπορίου και των νέων τεχνολογιών.

Οι οικονομικές πολιτικές των χωρών σχεδιάζονται, επιβάλλονται και υλοποιούνται από εξωθεσμικά κέντρα της οικονομίας και της παραοικονομίας
Σήμερα, οι ίδιοι άνθρωποι, άλλοτε ως «αξιολογητές» και άλλοτε ως κυβερνητικοί παράγοντες, αναζητούν τη «λύση» ακριβώς στους λόγους και τους παράγοντες που κυοφόρησαν το πρόβλημα και οδήγησαν τους λαούς της γης στο σημερινό τοπίο αβεβαιότητας και μετεωρισμού.
Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν οι οικονομικοί αναλυτές και οι κυβερνήσεις, ενώ λαμβάνουν αποφάσεις και μέτρα για την υπέρβαση της κρίσης, το πράττουν με μεθόδους συντήρησης και διαιώνισης των παραγόντων που την προξένησαν, κατοχυρώνοντας μόνο την αδυσώπητη διαπίστωση, ότι η κρίση όπως και η ασυγκράτητη κερδοσκοπία θα είναι πάντα παρούσες.
Είναι αναγκαίο σήμερα, ίσως όσο ποτέ, και αποκτά ιδιαίτερη αξία στην εποχή μας να επαναβεβαιώσουμε τον ρόλο του κράτους, οριοθετώντας τον, με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα και την υποχρέωσή του να διασφαλίζει την ανθρώπινη ελευθερία, σε σχέση με τις βλέψεις ομάδων και συμφερόντων που επιδιώκουν να χειραγωγήσουν τον άνθρωπο.
Τα προβλήματα σήμερα διευρύνονται και δεν γνωρίζουν σύνορα. Ο κόσμος έχει γίνει ένα παγκόσμιο χωριό. Η απλή κριτική ή και καταδίκη ακόμη των ανθρώπινων ενεργειών που προκαλούν τα προβλήματα δεν αρκεί.
Και ενώ τα θρησκευτικά και κοινωνικά κινήματα προβάλλουν την αναγκαιότητα της ανάπτυξης μια αλληλέγγυας κοινωνίας στην εποχή μας, κάποιοι, χωρίς να τιμωρούνται, καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό στο όνομα του προσωπικού τους πλουτισμού.
Είναι απαραίτητο να προβληματιστούμε σχετικά με τα ζητήματα της κοινωνίας μας και τις ανάγκες των μελών της. Δεν μπορεί να συνεχίσει το ενδιαφέρον μας να κινείται μόνο προς όφελος των δυνατών και επιτήδειων κερδοσκόπων.
Οι κοινωνικές και ηθικές δυνάμεις πρέπει να προσπαθήσουν να επανακαθορίσουν τα όρια ανάμεσα στην ελευθερία και τη δικαιοσύνη, με τρόπο που δεν θα θίγονται τα δικαιώματα των αδυνάτων.
Είναι απαραίτητο σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, να επανακαθορίσουμε τον ρόλο του κράτους, τουλάχιστον ως εγγυητή της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας κάθε πολίτη.
Πρέπει να καταστήσουμε τον άνθρωπο κριτήριο της οικονομικής πρακτικής.
Είναι απαραίτητο, σήμερα όσο ποτέ, να αναπτύξουμε νέες κοινωνικές αντιλήψεις που θα καταστήσουν τη σύγχρονη κοινωνία αλληλέγγυα.
Μπροστά στον κίνδυνο της απόλυτης κοινωνικής έκπτωσης, οι θρησκείες ως δυνάμεις διαμόρφωσης του αξιακού συστήματος, καλούνται να αντιληφθούν το αίτημα των καιρών και να υπερβούν εμπόδια και αγκυλώσεις, ώστε να συμβάλουν θετικά στην λύση των προβλημάτων των πολιτών.
Ως εκ τούτου αποκτά ιδιαίτερη αξία στις μέρες μας το μήνυμα που εξαπέλυσαν από την Κωνσταντινούπολη, στις 12/10/2008, οι προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπου ορθά διαπιστώνουν ότι το χάσμα των πλουσίων και φτωχών διευρύνεται δραματικά εξ’ αιτίας της οικονομικής κρίσης «…η οποία είναι συνήθως αποτέλεσμα μανιακής κερδοσκοπίας εκ μέρους οικονομικών παραγόντων και στρεβλής οικονομικής δραστηριότητας η οποία, στερουμένη ανθρωπολογικής διαστάσεως καί ευαισθησίας, δέν εξυπηρετεί, τελικώς, τάς πραγματικάς ανάγκας της ανθρωπότητος. Βιώσιμος οικονομία είναι εκείνη, η οποία συνδυάζει την αποτελεσματικότητα με την δικαιοσύνην και την κοινωνικήν αλληλεγγύην….».
Ο Χριστιανισμός και ειδικότερα η Ορθοδοξία πρέπει ενεργητικά να βρεθεί στο πλευρό των πασχόντων και οικονομικά αδυνάτων, υπερασπιζόμενη το συμφέρον των πολλών.
Η ανάπτυξη του εθελοντισμού, μέσα στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων των Εκκλησιών, μπορεί να αποτελέσει μία πρώτη απάντηση σε μια κοινωνία που έπαυσε να είναι αλληλέγγυα.
Σήμερα είναι αναγκαίο, όσο ποτέ άλλοτε, ο πολιτικός κόσμος να ανταποκριθεί στην κλήση να κατανοήσει την ανάγκη της ριζικής ανατροπής αυτού του τοπίου, προκειμένου η έννοια της Δημοκρατίας αλλά και της χρηστής Πολιτείας να επανέλθει στο προσκήνιο των πολιτικών πραγμάτων.
Τα κοινοβούλια, θεσμικά όργανα της Δημοκρατίας, πρέπει με πολιτικά κριτήρια και μόνο να λαμβάνουν αποφάσεις υπέρ του συμφέροντος των πολλών, προστατεύοντας τους αδύναμους.
Ο κάθε εκπρόσωπος του λαού καλείται να κατανοήσει την ανάγκη ανάληψης των αναγκαίων πρωτοβουλιών που θα ανατρέψουν την παρούσα κατάσταση, επαναφέροντας την πολιτική στο προσκήνιο των πραγμάτων.
Οικονομικές επιχειρήσεις, μέσα μαζικής επικοινωνίας, καθώς και τα λόμπυ των πάσης φύσεως συμφερόντων, πρέπει να περιορίσουν τον ρόλο τους, στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος .
Τέλος, η Γενική Συνέλευση καλεί τον κάθε βουλευτή να αναλάβει δυναμικές πρωτοβουλίες, μέσα στο πλαίσιο του πολιτικού κόμματος στο οποίο ανήκει, ώστε να ληφθούν οι αναγκαίες αποφάσεις και να αναληφθούν οι απαραίτητες πρωτοβουλίες, που θα επαναφέρουν την έννοια της Δημοκρατίας στο προσκήνιο, επιβεβαιώνοντας το λειτούργημα του βουλευτή ως εκφραστή του λαϊκού συμφέροντος και μόνο.
Δεν αρκούν οι απλές διαπιστώσεις. Δεν αρκούν οι απλές διακηρύξεις.
Οι καιροί απαιτούν την λήψη δυναμικών μέτρων που θα διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον.
Η Δ.Σ.Ο θα συνεχίσει να εργάζεται πάνω στο θέμα αυτό, επιχειρώντας σύντονα να συμβάλει περαιτέρω, με τις δυνάμεις που διαθέτει, ώστε να προκληθούν οι αναγκαίες πολιτικές πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν τον κόσμο σε μια ανάπτυξη με ανθρώπινο πρόσωπο και με οικολογική συνείδηση.

Related Articles

Back to top button